বৃহস্পতিবাৰে এটা গোচৰৰ ৰায় প্ৰদান কৰি দিল্লী উচ্চ ন্যায়ালয়ে কয় যে বিয়াৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দি সহবাসৰ অৰ্থ সকলো সময়তে ধৰ্ষণ নহয়।
কোনো মহিলাই যদি নিজৰ ইচ্ছানুসৰি দিনৰ পাছত দিন সহবাস কৰে আৰু তাৰপাছত যদি পুৰুষগৰাকীয়ে বিয়াৰ প্ৰতিশ্ৰুতি পালন নকৰে তেতিয়াহ’লে সেই ঘটনাক ধৰ্ষণ বুলি গণ্য কৰা নহ’ব।
অৱশ্যে, এইক্ষেত্ৰত এক বিশেষ চৰ্তৰ কথাও কৈছে ন্যায়াধীশে।
উচ্চ ন্যায়ালয়খনে এক ধৰ্ষণৰ গোচৰৰ ৰায় প্ৰদান কৰি এইদৰে কয়। মহিলা এগৰাকীয়ে নিম্ন আদালতৰ ৰায়ক প্ৰত্যাহ্বান জনাই উচ্চ ন্যায়ালয়ত অবিযোগ কৰে যে বিয়াৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দি এগৰাকী ব্যক্তিয়ে দিনৰ পাছত দিন তেওঁৰ সৈতে শাৰীৰিক সম্পৰ্ক স্থাপন কৰিছে।
পাছত ব্যক্তিগৰাকীয়ে মহিলাগৰাকীক বিয়া কৰাবলৈ অস্বীকাৰ কৰে। সেয়ে, উক্ত ব্যক্তিগৰাকীৰ বিৰুদ্ধে বিয়াৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দি ধৰ্ষণৰ গোচৰ তৰে মহিলাগৰাকীয়ে।
উক্ত গোচৰৰ ৰায় প্ৰদান কৰি ন্যায়াধীশ বিভু ভাক্ৰুৱে কয় যে সকলোক্ষেত্ৰতে বিয়াৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দি কৰা সহবাসক ধৰ্ষণ বুলি গণ্য কৰিব নোৱাৰি। দীৰ্ঘদিন ধৰি কোনো মহিলাৰ সহমতত শাৰীৰিক সম্পৰ্ক ধৰ্ষণ নহয়।
আদালতে কয় যে বিয়াৰমিছা প্ৰতিশ্ৰুতি দি কৰা যৌন সম্পৰ্কক তেতিয়াই ধৰ্ষণ বুলি গণ্য কৰা হ’ব যেতিয়া কোনোৱে সাময়িক যৌন কামনাৰ বলি হয়। ব্যাখ্যা দাঙি ধৰি আদালতে কয় যে ইচ্ছাৰ বিৰুদ্ধে গৈ বিয়াৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দি কোনোৱে সহবাস কৰিলে তেতিয়া সেই ঘটনাক ধৰ্ষণ হিচাপে গণ্য কৰা হ’ব পাৰে।
এই ঘটনাটোত দেখা গৈছে যে ২০০৮চনৰ পৰাই মহিলাগৰাকী আৰু সেই ব্যক্তিৰ মাজত শাৰীৰিক সম্পৰ্ক আছে। ইয়াৰ পাছত মহিলাগৰাকীক বিয়াৰ প্ৰস্তাৱ দিয়ে। তাৰ পাছতো দুয়োজনৰ মাজত ঘনিষ্ঠতা হৈছে। সেয়ে, এই অভিযোগক ধৰ্ষণৰ আওতালৈ আনিব নোৱাৰি বুলি স্পষ্ট কৰি দিয়ে আদালতে।