শেহতীয়াকৈ এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ সিদ্ধান্তত এলাহাবাদ উচ্চ ন্যায়ালয়ে স্পষ্ট কৰি দিছে যে দীৰ্ঘম্যাদী সহমতৰ প্ৰেমৰ সম্পৰ্কত শাৰীৰিক সম্পৰ্কক ধৰ্ষণ বুলি গণ্য কৰিব নোৱাৰি। ন্যায়াধীশ অৰুণ কুমাৰ সিং দেশৱালৰ বিচাৰপীঠে মহোবা জিলাৰ এগৰাকী মহিলাই তেওঁৰ প্ৰেমাস্পদ লেখপালৰ বিৰুদ্ধে দাখিল কৰা আবেদন খাৰিজ কৰাৰ সময়ত এই মন্তব্য কৰে।
বিবাহৰ মিছা প্ৰতিশ্ৰুতি দি অভিযুক্তই মহিলাগৰাকীৰ সৈতে শাৰীৰিক সম্পৰ্ক স্থাপন কৰাৰ অভিযোগ উত্থাপন কৰিছিল আৰু পাছত বিবাহ কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিছিল। উচ্চ ন্যায়ালয়ে নিজৰ সিদ্ধান্তত কয় যে যদি এগৰাকী মহিলাই জানে যে সামাজিক কাৰণত বিবাহ সম্ভৱ নহয়, তথাপিও তেওঁ বহু বছৰ ধৰি নিজৰ সন্মতি সাপেক্ষে সম্পৰ্ক বজাই ৰাখে, তেন্তে ইয়াক ধৰ্ষণৰ শ্ৰেণীত ৰাখিব নোৱাৰি।
এই গোচৰটো মহোবা জিলাৰ চৰখাৰী থানা এলেকাৰ। ২০১৯ চনত জন্মদিনৰ পাৰ্টিৰ অজুহাতত সহকৰ্মী লেখপালে মাদক দ্ৰব্য খুৱাই ধৰ্ষণ কৰাৰ অভিযোগ উত্থাপন কৰিছিল। লগতে অভিযুক্তই তেওঁক ভিডিঅ’ বনাই ব্লেকমেইল কৰা বুলিও দাবী কৰে। ভুক্তভোগী মহিলাগৰাকীৰ মতে, অভিযুক্তই চেতনা ঘূৰাই পোৱাৰ লগে লগে বিয়া কৰাম বুলি প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল যদিও চাৰি বছৰৰ পাছত জাতিগত কাৰণত বিয়া কৰাবলৈ অস্বীকাৰ কৰে। যেতিয়া আৰক্ষী বিষয়াসকলে মহিলাগৰাকীৰ অভিযোগৰ ওপৰত কোনো ব্যৱস্থা গ্ৰহণ নকৰিলে, তেতিয়া মহিলাগৰাকীয়ে অনুসূচিত জাতি/জনজাতি বিশেষ আদালতত এজাহাৰ দাখিল কৰে। অৱশ্যে বিশেষ আদালতেও তেওঁৰ আবেদন নাকচ কৰে, তাৰ পিছত তেওঁ এলাহাবাদ উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ কাষ চাপিছিল।
অভিযুক্ত লেখপালৰ অধিবক্তাই আদালতত যুক্তি দাঙি ধৰিছে যে পূৰ্বেও ভুক্তভোগী মহিলাগৰাকীয়ে থানা আৰু আৰক্ষী অধীক্ষকলৈ পত্ৰ লিখিছিল আৰু ব্যৱস্থা ল’বলৈ অস্বীকাৰ কৰিছিল। অধিবক্তাগৰাকীয়ে লগতে কয় যে, অভিযুক্তই যেতিয়া ভুক্তভোগীক তেওঁ দিয়া দুই লাখ টকা ঘূৰাই দিবলৈ ক’লে, তেতিয়া তেওঁ প্ৰতিশোধৰ স্বাৰ্থত এই অভিযোগ দাখিল কৰে। মহিলাগৰাকীৰ অভিযোগ ভিত্তিহীন বুলি যুক্তি দিয়া হৈছিল আৰু কেৱল আৰ্থিক বিবাদৰ প্ৰতিশোধ লোৱাৰ উদ্দেশ্যেহে এই অভিযোগ উত্থাপন কৰা হৈছে। এই যুক্তিয়ে গোচৰটোক নতুন ৰূপ দিলে আৰু আদালতে দুয়োপক্ষৰ কথা গুৰুত্বসহকাৰে শুনিবলৈ সুযোগ পালে।
উচ্চ ন্যায়ালয়ত নাকচ কৰিলে ভুক্তভোগীৰ আবেদন
উচ্চ ন্যায়ালয়ে শুনানিৰ অন্তত নাকচ কৰে ভুক্তভোগীৰ আবেদন। আদালতে কয় যে দুয়োপক্ষৰ মাজত দীৰ্ঘদিন ধৰি প্ৰেমৰ সম্পৰ্ক আছিল আৰু শাৰীৰিক সম্পৰ্ক দুয়োৰে পাৰস্পৰিক সন্মতি সাপেক্ষে কৰা হৈছিল। আদালতে লগতে কয় যে যদি কোনো মহিলাই জানে যে সামাজিক কাৰণত বা অন্যান্য বাধাৰ বাবে বিবাহ সম্ভৱ নহয়, তথাপিও তেওঁ স্বেচ্ছাই বছৰ বছৰ ধৰি সম্পৰ্ক বজাই ৰাখে, তেন্তে ইয়াক ধৰ্ষণ বুলি গণ্য কৰিব নোৱাৰি। এই সিদ্ধান্তই প্ৰতিষ্ঠা কৰিছে যে কেৱল বিবাহৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দি সম্পৰ্ক স্থাপন কৰাটো সদায় ধৰ্ষণ নহয়, বিশেষকৈ যেতিয়া দুয়োপক্ষই সন্মতিৰে দীৰ্ঘদিন একেলগে থাকে। এই সিদ্ধান্ত ভৱিষ্যতেও একেধৰণৰ গোচৰৰ বাবে আদৰ্শ হ’ব পাৰে।
