নিজৰ বাবেই নহয়, দেশৰ বাবে কিবা এটা কৰাৰ দুৰ্বাৰ হেপাঁহেৰে টীয়কৰ বৃহত্তৰ চিন্তামণি গড়ৰ এদল যুৱক ব্যস্ত শাৰীৰিক অনুশীলনত। এক ব্যতিক্ৰমী চিন্তাৰে আগবাঢ়িছে তেওঁলোক।
নিজকে ভাৰতীয় সেনাত নিয়োজিত কৰাৰ প্ৰৱল হেপাঁহ লৈ কাহিলীপুৱাতে শাৰিৰীক অনুশীলনৰ বাবে ওলাই আহে এইসকল যুৱক।
গাওঁখনৰ প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্যৰ মাজত সোণত সুৱগা চৰাৰ দৰে একাবেঁকা পথটোত সিঁহত দৌৰে। কৰি যায় ইটোৰ পাছত সিটো শাৰীৰিক অনুশীলন। লক্ষ্য ভাৰতীয় সেনাৰ এজন দুৰ্দান্ত সৈনিক হোৱাৰ।
কিন্তু অনুশীলনৰ মাজতে নিজৰ গাঁওখনক ন-কৈ সজাবলৈ সুন্দৰ প্ৰাকৃতিক পৰিবেশৰ মাজত কেন্দুগুৰি পথাৰৰ কাষত পথৰ দুয়োকাষ গঢ়ি তুলিছে চালে চকু ৰোৱা পৰিবেশ। পেলনীয়া সামগ্ৰী ব্যৱহাৰ কৰি একাবেঁকা পথটো গঢ়ি তুলিছে সকলোকে আকৰ্ষিত কৰাকৈ।
শীতৰ আগমনৰ লগে লগে কেন্দুগুৰি পথাৰলৈ আগমন হোৱা দেশী-বিদেশী পৰিভ্ৰমী চৰাইৰ কলৰৱে আকৰ্ষণ কৰা প্ৰকৃতিবিদসকলৰ এই সৌন্দৰ্য উপভোগ কৰি মন পুলকিত হৈ পৰে।
কেৱল সিমানেই নহয়, দৈনন্দিন ব্যস্ততাৰ পৰা ক্ষণিকৰ বাবে আতৰি আহি আপুনি প্ৰকৃতিৰ লগত কথা পাতি আপোন পহৰা হব পৰাকৈ এটা পৰিবেশ গঢ়ি তুলিছে যুৱকৰ দলটোৱে আৰু সিঁহতেও অনুশীলন সামৰি ভৱিষ্যতক লৈ ৰসাল আড্ডা মাৰি জুৰ পেলাই ভাগৰুৱা শৰীৰ।
ইয়াত আলোচনা হয় নিজৰ, সমাজৰ যোগাত্মক কথাবোৰ। এটা সুস্থ ,সুন্দৰ পৰিবেশে মন সুন্দৰ কৰে, পুলকিত কৰে আৰু তেনে পৰিবেশৰ পৰাই ভুমিষ্ঠ হয় সুন্দৰ আৰু সমাজহিতৈষী চিন্তা-চৰ্চা।
টীয়কৰ এইসকল তৰুণে সমাজ সুন্দৰ কৰাৰ কেতবোৰ কাম কৰি এতিয়া দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰিছে সকলোৰে।
