প্ৰায় সকলোৰে মূৰৰ বিষ হয়। সামান্য মানসিক চাপ পৰিলেই বহুতে মূৰৰ বিষ, ডিঙিৰ দুয়োফালে বিষ, আৰু গোটেই মূৰ আৰু ডিঙিৰ বিষত আক্ৰান্ত হয়। মূৰৰ বিষ যেনেকৈ নিজে এটা ৰোগ, ই শৰীৰৰ আন কোনো সমস্যাৰ ইংগিতও দিয়ে। সেয়ে মূৰৰ বিষক একেবাৰে অৱহেলা কৰা উচিত নহয়। গতিকে মূৰৰ বিষৰ আঁৰত কি কি বেমাৰ হ’ব পাৰে জানো আহক-
মূৰৰ পিছফালে টেনচন হেডেক হ’ব পাৰে। এনে অৱস্থাত ডিঙিৰ অলপ ওপৰত বিষ হয়। প্ৰথমতে মূৰৰ এই অংশটো গধুৰ হৈ পৰে। তাৰ পিছত বিষ হ’বলৈ আৰম্ভ কৰে। কান্ধ আৰু ডিঙি জঠৰ হোৱাটোও এই সমস্যাৰ অন্যতম লক্ষণ। কেতিয়াবা, এই টেনচন হেডেক কপাল আৰু চকুৰ পৰা আৰম্ভ হয়।
আজিকালি সৰুৰে পৰা চকুৰ সমস্যা দেখা যায়। চকুৰ সমস্যা হ’লে লক্ষণ কেৱল চকুৰ মাজতে আবদ্ধ হৈ নাথাকে। চকুৰ সমস্যা মূৰৰ বিষৰ অন্যতম কাৰণ হ’ব পাৰে। এই ক্ষেত্ৰত মূৰৰ আগফালে বিষ হয়, বিশেষকৈ কপালত।
চাইনাছ হৈছে মূৰৰ ভিতৰত থকা সৰু সৰু বায়ুভৰ্তি কোঠা। বায়ুৰে ভৰা এই চেম্বাৰে মূৰটো পাতল কৰি ৰখাত সহায় কৰে। কিন্তু সংক্ৰমণে মূৰৰ এই অংশত সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে। তেতিয়াই এই চেম্বাৰত প্ৰদাহ গঢ় লৈ উঠে। এই ক্ষেত্ৰত তীব্ৰ মূৰৰ বিষৰ লগতে নাকেৰে পানী ওলোৱা, কাণৰ বিষ, জ্বৰ, মুখ ফুলা আদি সমস্যাও দেখা যায়।
মূৰৰ নিৰ্দিষ্ট অংশত মাইগ্ৰেইনৰ বিষ হ’ব পাৰে। আকৌ বিষটো মূৰৰ বাহিৰলৈ গৈ চকুলৈ বিয়পিব পাৰে। এই বিষৰ প্ৰভাৱ ব্যক্তিভেদে বেলেগ বেলেগ হয়। মাইগ্ৰেইনৰ বিষৰ আঁৰত কিছুমান ট্ৰিগাৰ ফেক্টৰ থাকিব পাৰে। এনে ক্ষেত্ৰত পোহৰ, শব্দ, গোন্ধ আদি বিভিন্ন কাৰণত এনে মূৰৰ বিষ হয়।
ক্লাষ্টাৰ হেডেকৰ মূৰৰ বিষ হ’লে চকুৰ চাৰিওফালে জ্বলা-পোৰা অনুভৱ কৰিব পাৰে। এনে অৱস্থাত চকু শুকান, চকু ৰঙা পৰা, চকুত পানী ওলোৱা আদি সমস্যাৰ সৃষ্টি হ’ব পাৰে। মূৰৰ যিটো দিশত বিষ হয় ঠিক সেই দিশৰ নাকটো শুকান অনুভৱ হয়।
ব্ৰেইন টিউমাৰৰ এটা লক্ষণ হ’ল তীব্ৰ মূৰৰ বিষ। অৱশ্যে এই ধৰণৰ মূৰৰ বিষ বেলেগ। এনে ক্ষেত্ৰত ৰাতিপুৱা সাৰ পোৱাৰ পিছত তীব্ৰ মূৰৰ বিষ হয়। জ্বৰ বা আন কোনো কাৰণ নোহোৱাকৈ হঠাতে কঁপনি আৰম্ভ হ’ব পাৰে। কিছু সময়ৰ পিছত ই নিজে নিজে কমি যায়। পাচনতন্ত্ৰৰ সমস্যা নাথাকিলেও বমি হয়।
