সময়ৰ গতিত কি সলনি নহয়! সময়ে কেৱল ভেলাঘৰৰ চেহেৰাকে সলনি কৰা নাই। অসমীয়া লোকজীৱনত মাঘ বিহুৰ অন্যতম বৈশিষ্ট্য মেজিটোও এতিয়া বাজৰৰ পণ্য হিচাপে ক্ৰয়-বিক্ৰয় হোৱাৰ দিন আহিল। হয়, মহানগৰৰ অতি ব্যস্ত জীৱন প্ৰণালী আৰু সীমাবদ্ধতাৰ বাবে মানুহে ইচ্ছা থকা সত্ত্বেও এটা মেজি জ্বলোৱাৰ হেঁপাহটোৰ পৰা দূৰত থাকিবলৈ বাধ্য হয়। কিন্তু এইবাৰ মহানগৰত দেখা গ’ল হাজাৰ জনৰ সেই হেঁপাৰ আঁচল ধৰি মেজি বজাৰত বেচা-কিনা আৰম্ভ হ’ল।
আজি মহানগৰীৰ চানমাৰিৰ দেখা গ’ল বিক্ৰীৰ বাবে সজাই থোৱা অৱস্থাত কেইবাটাও মেজি। এই বিভিন্ন মূল্যৰ মেজিবোৰ মৰিগাঁৱৰ ভদ্ৰেশ্বৰ ডেকাই। মেজিবোৰ শুকান কলপাত আৰু খেৰেৰে এনেকৈ বনোৱা হৈছে যে এইবোৰ কিনি গ্ৰাহকে সহজেই দাঙি নি নিজৰ ঘৰলৈ লৈ যাব পাৰে।
বিহুৰ বজাৰ কৰিবলৈ অহা বহুতে লাড়ু-পিঠা কিনিছে যদিও নতুন বস্তু চোৱাদি অলপ আচৰিত হৈ মেজিবোৰ চাই, আকৌ কিবা এটা ভাবি গুচি গৈছে। হয়তো সংকোচেৰে ভাবিছে “মেজিও কিনিম নে?”
দুই-এজনে অৱশ্যে দাম সুধিছে। ভদ্ৰেশ্বৰ ডেকাই জনোৱামতে, মেজিসমূহৰ তেওঁ মূল্য নিৰ্ধাৰণ কৰিছে ১২০০ টকা। কিন্তু ৬০০ৰ পৰা ৮০০ টকাৰ মূল্যতো গ্ৰাহকক এৰি দিছে।
অসমীয়া মানুহৰ ‘দেখাক দেখি কৰা’ যি স্বভাৱ, ভদ্ৰেশ্বৰ ডেকাৰ মেজিৰ ব্যৱসায় যদি লাভজনক দেখে অহাবাৰ অনেকে এই ম’বাইল মেজি লৈ মহানগৰীৰ বজাৰ ভৰাই দিয়া দেখিবলৈ পোৱা যাব পাৰে।
