বিবাহ হৈছে এনে এক বন্ধন য’ত এজন পুৰুষ আৰু এগৰাকী মহিলা সাতটা জন্মলৈকে একেলগে থকাৰ প্ৰতিশ্ৰুতিত আৱদ্ধ হয়। বিবাহে কেৱল দুজন মানুহকে নহয়, দুটা পৰিয়ালকো বান্ধি ৰাখে। তেওঁলোকৰ অভ্যাস, তেওঁলোকৰ স্বভাৱ, তেওঁলোকৰ সুখ, তেওঁলোকৰ দুখ, এই সকলোবোৰ ইটোৱে সিটোৰ লগত জড়িত।
বিয়াৰ পিছত ইজনে সিজনৰ সুখৰ যত্ন লোৱাটো স্বামী-স্ত্ৰী দুয়োৰে দায়িত্ব হৈ পৰে। বিবাহৰ পিছত নিজৰ পৰিৱৰ্তে দুয়োৰে বাবেই চিন্তা কৰিব লাগিব।
যদি পত্নীয়ে স্বামীৰ অভ্যাসত নিজৰ সুখ বিচাৰি পায় আৰু স্বামীয়ে পত্নীৰ অভ্যাসত সুখ বিচাৰি পায় তেন্তে জীৱনত কোনো সমস্যা নাথাকে। বিবাহৰ বান্ধোন আস্থাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। স্বামী-স্ত্ৰী উভয়ে নিজৰ সংগীৰ ওপৰত এই আস্থা বজাই ৰাখিব লাগে। আদৰ্শ স্বামীৰ এই ৫টা গুণ থাকিলে পত্নীসকল সুখী হ’ব বুলি বিশ্বাস কৰা হয়।
১) পৰিয়ালক সময় দিয়া
এজন পুৰুষে বহুত কষ্ট কৰি টকা উপাৰ্জন কৰিব লাগে, যাতে তেওঁ, তেওঁৰ পত্নী আৰু গোটেই পৰিয়ালটোৱে আৰামত থাকিব পাৰে। যাতে একোৱেই অভাৱ নাথাকে। কিন্তু ইয়াৰ বাবে টকাৰ পিছত দৌৰিব নালাগে। অন্যথা পৰিয়ালক সময় নিদিয়াৰ বাবে সম্পৰ্ক দুৰ্বল হৈ পৰিব পাৰে। পত্নীক ভালপোৱাটোৰ লগতে সময় দিয়াতো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ।
২) সাৱধানতা
এজন মানুহ সদায় সতৰ্ক হৈ থকা উচিত যাতে শত্ৰুৱে তেওঁৰ লগতে তেওঁৰ পৰিয়ালৰ কোনো ক্ষতি নকৰে। লগতে নিজৰ পত্নী আৰু পৰিয়ালৰ প্ৰতি নিজৰ কৰ্তব্যৰ প্ৰতিও সাৱধান হোৱা উচিত। এনে স্বামীক লৈ এগৰাকী পত্নী সদায় সুখী আৰু সন্তুষ্ট হয়।
৩) আনুগত্য
এজন পুৰুষ সদায় আনুগত্যশীল হোৱা উচিত। তেওঁ পত্নীৰ প্ৰতি সৎ হ’ব লাগে আৰু প্ৰতিটো পৰিস্থিতিত তেওঁক সমৰ্থন কৰিব লাগে।
৪) সন্মানজনক আচৰণ
এজন পুৰুষে সদায় পত্নীক সন্মান কৰা উচিত। বিশেষকৈ আনৰ সন্মুখত তেওঁ সন্মানেৰে কথা ক’ব লাগে। এনে স্বামীক লৈ এগৰাকী পত্নী সদায় সুখী হৈ থাকে।
৫) আনন্দত থাকক
অপ্ৰয়োজনীয়ভাৱে খং নকৰা আৰু উল্লাসিত পুৰুষক মহিলাই ভাল পায়। তেনে ব্যক্তিৰ ওপৰত তেওঁৰ পত্নীয়ে কেতিয়াও খং নকৰে আৰু তেওঁৰ লগত সদায় সুখী হৈ থাকে।
