চাণক্য আছিল প্ৰাচীন ভাৰতৰ অৰ্থনীতিবিদ আৰু দাৰ্শনিক। তেওঁক কৌটিল্য বুলিও কোৱা হয়। তেওঁ ৰাজনীতি বিজ্ঞানৰ ওপৰত বহু গ্ৰন্থ ৰচনা কৰিছিল। চাণক্য তক্ষিলা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অৰ্থনীতি আৰু ৰাজনীতিৰ অধ্যাপক আছিল। এই পণ্ডিতগৰাকীয়ে চন্দ্ৰগুপ্ত মৌৰ্য আৰু তেওঁৰ পুত্ৰ বিন্দুসাৰৰ ৰাজ উপদেষ্টা হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল।
সমাজ আৰু ব্যক্তিক লৈ চাণক্যৰ বিভিন্ন দৃষ্টিভংগী আছে। একেলগে ইয়াক চাণক্য নীতি বুলি কোৱা হয়। চাণক্যই সমাজৰ প্ৰকৃত ৰূপ দেখুৱাই জীৱন যাপনৰ ধাৰণা দিছিল। কোৱা হয় যে চাণক্যৰ নীতি অনুসৰণ কৰিলে জীৱন অতি সুখদায়ক হয়। চাণক্যই তেওঁৰ বিভিন্ন গ্ৰন্থত লিখিছে যে কেনেকৈ সমাজৰ পৰা নিজকে বচাব পাৰি আৰু সঠিক জীৱন যাপন কৰিব পাৰি।
চাণক্যই এটা ঠাইত লিখিছে কেনেধৰণৰ মানুহ আমি সদায় এৰাই চলিব লাগে। এনে মানুহৰ পৰা দূৰত থাকিলে জীৱনটো বৰ শান্তিপূৰ্ণভাৱে আগবাঢ়ে।
চাণক্যৰ ভাষাত যদি আপোনাৰ ঘনিষ্ঠ কোনোবাই যদি ইচ্ছাকৃতভাৱে আনক দুখ-কষ্ট দিয়ে তেন্তে তেওঁলোকৰ পৰা আঁতৰি থাকক। চাণক্যই কৈছে, এনে লোকে সদায় আনৰ অমংগল চিন্তা কৰে। এনে মানুহৰ লগত থাকিলে জীৱনত আপুনি কেতিয়াও সুখী হ’ব নোৱাৰিব।
চাণক্য নীতি অনুসৰি, আপোনাৰ পৰা যিসকল লোকে কাম কৰি লয়, কিন্তু আপোনাৰ প্ৰতি অনুগ্ৰহ নেদেখুৱায় তেনে মানুহৰ পৰা দূৰত থাকক। এই সকলো মানুহ সুবিধাবাদী। সুবিধাবাদীৰ পৰা আঁতৰি থাকিলে জীৱনটো আৰু উন্নত হ’ব।
