শিৱসাগৰ জিলাৰ ন-মাটি অঞ্চলে প্ৰতি বছৰে বাৰিষাৰ সময়ছোৱাত হাজাৰ হাজাৰ এছিয়ান অ’পেনবিল ষ্টৰ্কৰ আগমনে এক পক্ষী অভয়াৰণ্যলৈ পৰিণত হৈছে। দিখৌ নদীৰ কাষত অৱস্থিত এই অঞ্চলত জুন-জুলাই মাহত এই চৰাইবোৰে ওখ গছত বাহ সাজি পোৱালি ডাঙৰ-দীঘল কৰে। ২৫ বছৰতকৈও অধিক সময় ধৰি গাঁওবাসীৰ সংৰক্ষণ প্ৰচেষ্টাৰ সহায়ত এই ষ্টৰ্কবোৰ ন-মাটিলৈ উভতি আহি এই অঞ্চলক প্ৰকৃতিপ্ৰেমীৰ বাবে এক আকৰ্ষণীয় কৰি তুলিছে। গাঁওবাসীয়ে দেৱালীৰ সময়ত ফটকা জ্বলোৱা পৰিত্যাগ কৰাৰ লগতে চোৰাং চিকাৰী আৰু দুষ্কৃতিকাৰীৰ পৰা চৰাইবোৰক সুৰক্ষা প্ৰদানৰ ব্যৱস্থা কৰি আহিছে। যিয়ে মানুহ আৰু বন্যপ্ৰাণীৰ সহাৱস্থানৰ এক অনন্য নিদৰ্শন দেখুৱাইছে।
উল্লেখ্য যে এই ষ্টৰ্কবোৰে কেৱল প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য্যই বঢ়োৱাই নহয়, জৈৱ বৈচিত্ৰ্য আৰু পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ ভাৰসাম্য ৰক্ষাতো গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে। ইহঁতৰ মল ফছফৰাছ সমৃদ্ধ হোৱাৰ বাবে কৃষিৰ বাবে উপকাৰী, যিয়ে ধান আৰু অন্যান্য শস্যৰ উৎপাদনত সাৰ হিচাপে কাম কৰে। ইহঁতে জলজ শামুক আৰু পোক-পৰুৱাৰ জনসংখ্যা নিয়ন্ত্ৰণ কৰি স্থানীয় পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ ৰক্ষাতো সহায় কৰে।
ন-মাটিৰ এই পৰিঘটনাই অঞ্চলটোক এক ইক’-টুৰিজিমৰ গন্তব্য হিচাপে গঢ়ি তুলিছে, য’ত ওচৰৰ চহৰ আৰু জিলাৰ লোকসকলে বাৰিষাৰ সময়ত চৰাইবোৰ চাবলৈ আহে। নৱপ্ৰজন্মৰ মাজত চৰাই সংৰক্ষণৰ গুৰুত্বৰ বিষয়ে সজাগতা সৃষ্টি কৰাটো জৰুৰী হৈ পৰিছে। চৰাইবোৰে নিৰ্দিষ্ট উষ্ণতাৰ পৰিসৰত বাহ সাজে, আৰু এই পৰিস্থিতিৰ প্ৰতি ইহঁতৰ প্ৰবৃত্তিগত সংবেদনশীলতাই বছৰ বছৰ ধৰি একেটা স্থানলৈ ঘূৰি আহিবলৈ প্ৰেৰণা দিয়ে। ন-মাটি এতিয়া তৃণমূল পৰ্যায়ৰ সংৰক্ষণৰ এক উজ্জ্বল নিদৰ্শন।
