চৰাইকনো কোনে বেয়া পাব পাৰে। পুৱাৰ চৰাইৰ মিঠা মাততেই আজিও সাৰ পায় বিশ্বৰ কোটি কোটি জনতা। ৰাতিপুৱাৰ পৰা দুপৰীয়ালৈকে বহু ৰঙীন চৰাই আকাশত স্বাধীনভাবে উৰি থাকে। সন্ধিয়া হ’লে জাক পাতি বাহলে ঘূৰি আহে চৰাই। চৰাইৰ বাবেই এই পৃথিৱীখন ধুনীয়া!
আপুনি সদায়েই চৰাই দেখা পায়। কিন্তু চৰাইৰ কাণ থাকে নে নাই কেতিয়াবা মন কৰিছেনে? চকু দুটা মুদি চৰাইৰ কথা ভাবি চাওক, উত্তৰ পাব। কি উত্তৰ পালে? স্বাভাৱিকতে এতিয়া আপোনাৰ মনত প্ৰশ্ন উত্থাপন হয়, কাণ নোহোৱাকৈ চৰাইবোৰে কেনেকৈ শুনে? আচলতে চৰাইবোৰ বধিৰো নহয়। চৰাইৰ কাণো থাকে।
অৱশ্যে চৰাইৰ কাণ লুকাই আছে আৰু কাৰো চকুত নপৰে। চৰাইৰ দুখন দৃশ্যমান কাণৰ সলনি মূৰৰ দুয়োফালে ফুটা থাকে। এই ফুটা দুটাক কভাৰট বা অৰিকুলাৰ ফিডাৰ বুলি জনা যায়। এই ফুটা দুটা চৰাইৰ পাখিৰে আবৃত। এই ফুটা দুটাৰ মাজত থাকে এটা ডাঙৰ ফানেল আকৃতিৰ নলী। এই ফানেলৰ সহায়ত শব্দবোৰ চৰাইৰ কাণত উপনীত হয়। যাৰ জৰিয়তে শব্দৰ সংকেত তেওঁলোকৰ কাণত উপনীত হয়। এই কাৰণেই চৰাইবোৰে সৰু সৰু শব্দবোৰো শুনিব পাৰে আৰু তাৰ বাবেই সিহঁত সজাগ হৈ পৰে।
