অসমীয়া সংস্কৃতি, কলা, জাতিয় চেতনা আৰু সামাজিক বিপ্লৱৰ ক্ষেত্ৰত বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভাৰ দৰে আন এজন অসমীয়া আজিলৈকে জন্ম হোৱা নাই।
১৯০৯ চনৰ ৩১ জুনত ঢাকা চহৰত জন্মগ্ৰহণ কৰা বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভাৰ জীৱন যাত্ৰাই তেওঁৰ মৃত্যুৰ পিছতো প্ৰজন্মক অনুপ্ৰাণিত আৰু প্ৰভাৱিত কৰি আহিছে।
বিষ্ণু ৰাভাই এহাতে মানুহৰ মুক্তিৰ বাবে বন্দুক লৈছিল আৰু আনহাতেতুলি লৈছিল কলম।
জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাৰ জয়মতী চিনেমাৰ বিষ্ণু প্ৰসাদ ৰাভাই নৃত্য প্ৰশিক্ষণ দিছিল।
জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাৰ গীতসমূহৰ স্বৰলিপি প্ৰস্তুত কৰি উলিওৱা প্ৰথমজন ব্যক্তি আছিল বিষ্ণু প্ৰসাদ ৰাভা।
জমিদাৰ, শোষকৰ বিৰুদ্ধে মাত মাতি সমাজবাদৰ পক্ষত থিয় হোৱাৰ বাবে এসমত চৰকাৰে বিষ্ণু ৰাভাৰ মূৰৰ মূল ৫০০০০ টকা ঘোষণা কৰিছিল।
নৃত্য, গীত, বাদ্যযন্ত্ৰ, নাটক, চিনেমা, অভিনয়, ছবি, সমালোচনা, সাহিত্য, ক্ৰীড়া, ৰাজনীতি সকলো বিষয়তে পাৰ্গত আছিল বিষ্ণু প্ৰসাদ ৰাভা।
বিষ্ণু ৰাভাই কৈছিল – “ যদি অসমীয়াৰ দুখীয়া শ্ৰেণী মৰে , তেন্তে অসমীয়া জাতিও মৰিব লাগিব , লগে লগে লয় পাব অসমীয়া কৃষ্টি অসমীয়া সংস্কৃতি , অসমীয়া সভ্যতা এই নিৰপষিত , নিৰ্যাতিত , নিপীড়িত দুখীয়া অসমীয়াক বচাবলৈ হ’লে বচাব লাগিব বিপ্লৱৰ মাজেদি , সেই ধনী সকলৰ বিপক্ষে যুঁজি , যি ধনীৰ কোনো জাতি নাই , সমাজ নাই ধৰ্ম নাই – যিটো জাতি বৃটিছ সাম্ৰাজ্য বাদৰ বৰ মুঁটা , য’তে সিহঁতৰ লাভ তাতেই সিহঁত । ”
বিষ্ণু ৰাভাই প্ৰথমবাৰৰ বাবে শংকৰদেৱৰ ছবি আঁকি উলিয়াইছিল।
দেশ আৰু জাতিৰ বাবে কেইবাৰো কাৰাবাস খাটিছিল ৰাভাদেৱে।
কৰ্কট ৰোগত আক্ৰান্ত হৈ মৃত্যু শৰ্যাত পৰি থকাৰ অৱস্থাতে বিষ্ণু ৰাভাই লিখিছিল জীৱনৰ শেষৰটো গীত – “এয়ে মোৰ শেষ গান, মোৰ জীৱন নাটৰ শেষ ৰাগিনী, কৈলাণ খৰমান।”
১৯৬৯ চনত শেষ নিশ্বাস ত্যাগ কৰিছিল মহান শিল্পীজনে।
