ৰাতিপুৱা দাঁত ঘঁহি পানী খোৱাৰ পৰম্পৰা বহুতৰে মাজত প্ৰচলিত আৰু ইয়াক স্বাস্থ্যৰ দৃষ্টিকোণৰ পৰা উপকাৰী বুলি গণ্য কৰা হয়। ৰাতিৰ নিদ্ৰাৰ সময়ত আমাৰ মুখৰ ভিতৰত লালটিৰ পৰিমাণ কমি যায়, যাৰ ফলত বেক্টেৰিয়াৰ বৃদ্ধি পায়। সেয়েহে ৰাতিপুৱা দাঁত ঘঁহিলে মুখৰ ভিতৰৰ এই বেক্টেৰিয়া আৰু অপ্ৰয়োজনীয় অৱশেষবোৰ আঁতৰি যায়। তাৰ পিছত পানী খালে পাচন তন্ত্ৰ সক্ৰিয় হয় আৰু শৰীৰত পানীৰ ভাৰসাম্য বজাই ৰখাত সহায় হয়।
বহুতেই কয় যে এই অভ্যাসে দিনটো সতেজ আৰু শক্তিশালীভাৱে আৰম্ভ কৰাত সহায় কৰে। আয়ুৰ্বেদৰ মতেও, দাঁত পৰিষ্কাৰ কৰি পানী খোৱাটো শৰীৰৰ বিষাক্ত পদাৰ্থ আঁতৰোৱাৰ এটা ভাল উপায়।
অন্যহাতে, বাহি মুখত পানী খোৱাৰো নিজস্ব যুক্তি আছে। কিছুমান বিশেষজ্ঞৰ মতে, ৰাতিপুৱা উঠিয়েই এগিলাচ পানী খালে শৰীৰৰ বিপাক ক্ৰিয়া তৎক্ষণাৎ জাগি উঠে আৰু ৰাতি শৰীৰত জমা হোৱা বিষাক্ত পদাৰ্থবোৰ প্ৰাকৃতিকভাৱে বাহিৰ হ’বলৈ সহায় কৰে। এই ক্ষেত্ৰত গৰম বা কুহুমীয়া পানী খোৱাটো বেছি উপকাৰী বুলি গণ্য কৰা হয়, কিয়নো ই পাচন তন্ত্ৰক শান্ত কৰে আৰু শৰীৰৰ তাপমাত্ৰা নিয়ন্ত্ৰণত সহায় কৰে।
কিন্তু এই পদ্ধতিত এটা কথা মন কৰিবলগীয়া—যদি মুখৰ ভিতৰত বেক্টেৰিয়া বা অম্লতা বেছি থাকে, তেন্তে সেইবোৰ পাকস্থলীত গৈ সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে।
বিজ্ঞানৰ দৃষ্টিকোণৰ পৰা চালে, ৰাতিপুৱা পানী খোৱাটো শৰীৰৰ হাইড্ৰেচনৰ বাবে অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। ৬-৮ ঘণ্টাৰ নিদ্ৰাৰ পিছত শৰীৰত পানীৰ পৰিমাণ কমি যায়, আৰু তাৰ ভাৰসাম্য ৰক্ষাৰ বাবে পানী খোৱাটো জৰুৰী।
এতিয়া দাঁত ঘঁহাৰ আগে নে পিছত খোৱাটো ভাল—এইটো আচলতে আপোনাৰ ব্যক্তিগত পছন্দ আৰু স্বাস্থ্যৰ অৱস্থাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। যদি আপোনাৰ মুখত দুৰ্গন্ধ বা অস্বস্তি বেছি হয়, তেন্তে দাঁত ঘঁহি পানী খোৱাটোৱেই ভাল হ’ব।
আনহাতে, যদি আপুনি তৎক্ষণাৎ শৰীৰত শক্তি আৰু সতেজতা অনুভৱ কৰিব বিচাৰে, তেন্তে বাহি মুখত এগিলাচ গৰম পানী খাই পিছত দাঁত ঘঁহিব পাৰে।