আহমেদাবাদত ভাৰতীয় দলৰ সন্মুখত অতি সাধাৰণভাৱে উৰি গ’ল পাকিস্তান। টীম ইণ্ডিয়াই ১১৭টা বল বাকী থকা অৱস্থাত মাত্ৰ ৩টা উইকেট হেৰুৱাই পাকিস্তানে দিয়া ১৯২ ৰানৰ লক্ষ্যত উপনীত হ’ল। ইয়াৰ পূৰ্বে বিশ্বকাপত পাকিস্তানক ৭খন মেচত পৰাস্ত কৰিছিল ভাৰতে। কিন্তু শনিবাৰে আহমেদাবাদত যি শক্তিৰে ৰোহিত শৰ্মাৰ দলটোৱে পাকিস্তানক পৰাস্ত কৰিলে, হয়তো ইয়াৰ পূৰ্বে কোনো ভাৰতীয় দলে সেইটো দেখুৱাব পৰা নাছিল।
কিন্তু কি যাদুৰ দ্বাৰা টীম ইণ্ডিয়াই কাৰ্যতঃ পাক দলটোক বিধ্বস্ত কৰিলে? কিয় বুমৰাহৰ সন্মুখত বাবৰ বাহিনী খেৰ কূটাৰ দৰে উৰি গ’ল? দৰাচলতে বাবৰ বাহিনীয়ে সমগ্ৰ খেলখনতে ভাৰতীয় দলটোক প্ৰত্যাহ্বান জনাব নোৱাৰিলে। কেৱল ভাৰতৰ ভাল প্ৰদৰ্শন নেকি, বা বাবৰেও ভুল কৰিলে? পাকিস্তান হেৰুৱাৰ পাঁচটা কাৰণ কি কি? চাও আহক তাৰে কেইটামান কাৰণ-
*বিশ্বকাপত ভাৰত-পাকৰ মেচ মানে পাকিস্তানে অধিক স্নায়ুৰ চাপ অনুভৱ কৰে। বিশেষকৈ বিশ্বকাপত এতিয়ালৈকে ভাৰতক পৰাস্ত কৰিব নোৱাৰাৰ ব্যৰ্থতাই পাকিস্তানী ক্ৰিকেটাৰসকলক খেদি ফুৰে। যিয়ে অতিৰিক্ত মানসিক চাপৰ সৃষ্টি কৰে। এইবাৰো বাবৰে সেই চাপৰ পৰা ওলাই আহিব নোৱাৰিলে।
*আহমেদাবাদৰ খেলপথাৰত ১৯১ ৰানত বল আউট হব লগাকৈ কোনো অজুহাত নাছিল। বিশেষকৈ নতুন বল বেটত ভালদৰেই আহি আছিল। পাকিস্তানৰ মাজত ভাল পাৰ্টনাৰশ্বিপো আছিল। বিশেষকৈ বাবৰ আৰু ৰিজৱানৰ যুটিটোৱে ভাল গতি দিছিল। তাৰ পৰা ভাৰতীয় বলাৰসকলে যি ধৰণে কামবেক কৰিছিল সেয়া সঁচাকৈয়ে অবিশ্বাস্য।
*প্ৰথমে ছিৰাজ আৰু তাৰ পিছত বুমৰাহ, বাবৰ আৰু ৰিজৱান আউট হোৱাৰ ধৰণটো নিঃসন্দেহে প্ৰশংসাৰ যোগ্য। এনে নিখুঁত আৰু সম্পূৰ্ণ বলিং প্ৰদৰ্শন আচলতে বৰ বেছিকৈ দেখা নাযায়। ভাৰতৰ হৈ বুমৰাহ, ছিৰাজ, হাৰ্দিক, কুলদীপ, জাদেজা আটাইকেইজনে দুটাকৈ উইকেট দখল কৰে।
টছত জয়ী হোৱাৰ পৰা প্ৰথমে ফিল্ডিংলৈ নিখুঁত বলিং পৰিৱৰ্তন কৰিছিল ভাৰতে। কেপ্তেইন ৰোহিতে আৰম্ভণিৰে পৰাই জানিছিল যে তেওঁ কি কৰিব বিচাৰে। এটা সময়ত পাক বেটছমেনসকলে যথেষ্ট আৰামত খেলি আছিল। কিন্তু তেতিয়াও ৰোহিতে মেচৰ নিয়ন্ত্ৰণ হাতৰ পৰা ওলাই যাবলৈ নিদিলে। তেওঁ নিজৰ ষ্ট্ৰাইক বলাৰক ঘূৰাই আনি বাবৰ-ৰিজৱানৰ দৰে ছেট বেটছমেনৰ উইকেট লয়। আৰু উইকেট পোৱাৰ পাছত তেওঁ ষ্ট্ৰাইক বলাৰৰ সৈতে ইনিংছ শেষ কৰি পাকিস্তানে যাতে মেচলৈ ঘূৰি আহিব নোৱাৰে তাকো নিশ্চিত কৰে।
*ৰোহিত শৰ্মাৰ অধিনায়কত্বই ভাৰতৰ বলাৰক উচিত কৃতিত্ব দিয়াৰ বিপৰীতে পাকিস্তান দলৰ এই বিপৰ্যয়ৰ বাবে তেওঁলোক নিজেই বহুলাংশে দায়ী। পাকিস্তানে হয়তো ভাবিছিল যে এই খেলপথাৰত ৩০০-৩৫০ ৰান নকৰিলে জয়ী হ’ব নোৱাৰে। সেই চিন্তাত পাকিস্তানৰ লৱাৰ মিডল অৰ্ডাৰ বেটছমেনে ক্ৰীজত তিষ্ঠি থকাৰ কোনো চেষ্টাই নকৰিলে। ১৫৫ৰ পৰা ১৯১ ৰানৰ ভিতৰত ৩৬ ৰানত পাকিস্তানে শেষৰ ৭টা উইকেট হেৰুৱাইছে। পাকিস্তানৰ অন্তিম সাতজন বেটছমেনৰ ভিতৰত মাত্ৰ এজনেহে দহ নম্বৰ অতিক্ৰম কৰিলে। তেওঁ হৈছে হাছান আলী (১২)।
* লক্ষ্য আছিল মাত্ৰ ১৯২ ৰান। এই মেচত ভাৰতৰ জয়ৰ ওপৰত বিশেষ সন্দেহ নাছিল। আৰু যদি কিবা সামান্য সন্দেহ আছিলো সেয়া ভাৰতীয় বেটছমেনে উৰুৱাই লৈ গৈছিল। বিশেষকৈ অধিনায়ক ৰোহিতৰ ৬৩টা বলত ৮৬ ৰানৰ ইনিংছটোৱে পাক কফিনত শেষ গজালটো মাৰি দিছিল। বাকী কামখিনি কৰিলে শ্ৰেয়াছ আয়াৰে। তেওঁৱো ৫৩ ৰান সংগ্ৰহ কৰে।
