শেহতীয়াভাৱে শ্ৰমিকৰ অভাৱত অসমৰ বৰাক উপত্যকাৰ বাগানসমূহতো হাতেৰে চাহপাত চয়ন কৰাৰ পৰম্পৰাগত দৃশ্য লাহে লাহে অদৃশ্য হৈ তাৰ ঠাই যন্ত্ৰই গ্ৰহণ কৰাটো পৰিলক্ষিত হৈছে। পূৰ্বতে চাহ শ্ৰমিকসকলে নিজৰ সন্তানসকলক চাহ স্ৰমিক হিচাপে গঢ় দিব দিছিল। কিন্তু আজিৰ চাহ বাগিচাৰ শ্ৰমিকৰ সন্তানসকলৰ বুজন সংখ্যকে চাহ বাগিচাৰ শ্ৰমিক হৈ থাকিবলৈ মন নকৰে। তেওঁলোকৰ অধিক অংশই আজি সুশিক্ষিত হৈ উঠিছে আৰু ৰাজ্যখনৰ মূল সূতিৰ সৈতে মিলি গৈছে। সেইবাবে বৰাক উপত্যকাৰ অধিক ভাগ চাহ বাগিচাতেই এতিয়া শ্ৰমিকৰ অভাৱ হৈছে।
চাহ বাগানৰ কামৰ প্ৰতি পিঠি দিয়াৰ কাৰণ হৈছে বাগিচাসমূহৰ কম মজুৰি।
আজিৰ দিনত দিনটোৰ আঠ ঘণ্টা পৰিশ্ৰম কৰি এগৰাকী চাহ বাগানৰ শ্ৰমিকে লাভ কৰে মাত্ৰ ১১৫ টকা। কিন্তু অসমত এজন শ্ৰমিকে ৩০০ টকা উপাৰ্জন কৰিব পাৰে। আৰু কামৰ স্তৰ হিচাপে ৫০০ ৰ পৰা ১০০০ টকালৈকে দৈনিক উপাৰ্জন কৰিবও পাৰে। সেয়েহে প্ৰত্যেক দিনেই চাহ বাগানৰ বহুতো যুৱকে কাষৰ গাঁও, চহৰ আদিৰ ‘শ্ৰম বজাৰ’ত হাজিৰ হয় আৰু গ্ৰাহকৰ সৈতে বন্দোৱস্ত কৰি লয়। তেওঁলোকৰ অধিকাংশই এতিয়া চাহ বাগানৰ কাম এৰি ঘৰৰ মূধচ গঢ় দিয়া কাম, বাঁহৰ কাম, পাইপ শ্ৰমিকৰ কাম, কুৱেৰিৰ বাবে শিল গোটোৱা, মাটি কটা আদি কাম কৰে। চাহ বাগানৰ শিক্ষিত যুৱকসকলে মেধাৰ সৈতে জড়িত ভালেমান পেছাৰ সৈতে জড়িত হৈ পৰিছে।
এই কাৰণেই প্ৰায় ১০১ খন চাহ বাগানৰ ব্যৱস্থাপক মণ্ডলীয়ে চাহপাত চিঙা, নিৰোৱা আনকি চাহ পুলিৰ নাৰ্ছাৰিৰ কামতো সহায়ক হোৱাৰ বাবে যন্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ ধৰিছে।
এসময়ত এটি কলি দুটি পাত তোলাৰ বাবে হাতৰ বিকল্প যে যন্ত্ৰ হ’ব তাক কল্পনাও কৰিব পৰা নাছিল। কিন্তু এই কামো আজি যন্ত্ৰৰ সহায়ক কৰাটো সম্ভৱপৰ হৈ পৰিছে। চাহপাত কাৰখানাৰ কামত বিশেষকৈ চাহপাত ভৰোৱা আদি কামৰ বাবে যন্ত্ৰ অপৰিহাৰ্য।
ভাৰতীয় চাহ কৰ্মচাৰী সন্থাৰ (ITEU) বৰাক উপত্যকা এলেকাৰ সাধাৰণ সম্পাদক পংকজ ধৰে কৈছে যে চাহ বাগানৰ শ্ৰমিকসকলে যদি এনেদৰে অনীহা প্ৰদৰ্শন কৰি থাকে তেনেহলে ভৱিষ্যতে ইয়ে চাহ বাগানসমূহৰ ক্ষতি কৰিব।তেওঁ আৰু কয় যে যদিওবা এনে অনীহাৰ কাৰণ প্ৰধানতঃ অৰ্থনৈতিক, তথাপি শাৰীৰিক অংশগ্ৰহণেৰে চাহ বাগিচাসমূহক বটোৱাৰ কথাটো চাহ বাগানৰ যুব প্ৰজন্মই কথাটো ভাবি চোৱা দৰকাৰ।
