চৰকাৰী কাৰ্যালয়ৰ এজন কেৰাণীয়ে সেৱা প্ৰদানৰ বাবে ১৫০ টকা উৎকোচ লোৱাৰ অভিযোগ আছিল। গোচৰটো ৪৪ বছৰ ধৰি আদালতত চলি আছিল। ৰাজস্থান উচ্চ ন্যায়ালয়ে অৱশেষত অৱসৰপ্ৰাপ্ত কেৰাণীজনক দোষমুক্ত কৰাৰ নিৰ্দেশ দিছে।
ন্যায়াধীশ নৰেন্দ্ৰ সিং ধাব্বাৰ এখন বিচাৰপীঠে লক্ষ্য কৰিছিল যে অভিযোগকাৰীয়ে অভিযোগ কৰিছিল যে কেৰাণীজনে ১৫০ টকা লৈছিল। কিন্তু তেওঁ এইটো যে উৎকোচ আছিল তাক প্ৰমাণ কৰাত ব্যৰ্থ হৈছিল। আদালতে অৱসৰপ্ৰাপ্ত কেৰাণীজনক তিনি মাহৰ কাৰাদণ্ড দিছিল। কিন্তু উচ্চ ন্যায়ালয়ে ইয়াক খাৰিজ কৰিছে। তেওঁক লগতে গোচৰটোত নিৰ্দোষ সাব্যস্ত কৰা হৈছে।
ঘটনাটো ১৯৭৯ চনৰ মে মাহত সংঘটিত হৈছিল। অভিযোগকাৰীয়ে দাবী কৰিছিল যে তেওঁ এখন ট্ৰেক্টৰ কিনিছিল। কিন্তু তেওঁৰ পঞ্জীয়ন তেওঁৰ দেউতাকৰ নামত আছিল। তেওঁ সমস্যাটো সমাধান কৰিবলৈ পৰিবহন বিভাগৰ এটা কাৰ্যালয়লৈ গৈছিল। কিন্তু তেওঁৰ সমস্যাটো শুনি ১৫০ টকাৰ উৎকোচ দাবী কৰা হৈছিল। এজন কেৰাণীয়ে কৈছিল যে তেওঁ আৰু তেওঁৰ দুজন সহযোগীক প্ৰত্যেককে ৫০ টকাকৈ দিব লাগিব।
মানুহজনে তেতিয়া আৰক্ষীৰ ওচৰত এটা অভিযোগ দাখিল কৰিছিল। অভিযোগৰ ভিত্তিত কেৰাণীজনৰ বিৰুদ্ধে এটা গোচৰ ৰুজু কৰা হৈছিল। ১৯৮৫ চনত ভাৰতীয় দণ্ডবিধিৰ কেইবাটাও ধাৰাৰ অধীনত এটা গোচৰ ৰুজু কৰা হৈছিল। দীঘলীয়া বছৰৰ বিচাৰৰ পিছত নিম্ন আদালতে কাৰাবাসৰ নিৰ্দেশ দিছিল।
অভিযুক্তই ইয়াক প্ৰত্যাহ্বান জনাই উচ্চ ন্যায়ালয়লৈ যায়। গোচৰটোৰ শুনানিৰ সময়ত ন্যায়াধীশে লক্ষ্য কৰে যে অভিযোগকাৰীয়ে আন দুজন অভিযুক্তৰ নাম বাদ দিছিল। প্ৰশ্ন উত্থাপিত হয় যে তেওঁ এজন ব্যক্তিৰ বিৰুদ্ধে কিয় অভিযোগ কৰিছে। তদুপৰি, অভিযোগকাৰীয়ে উৎকোচ লোৱাৰ প্ৰমাণ দিব নোৱাৰিলে। ইয়াৰ পিছত উচ্চ ন্যায়ালয়ে নিম্ন ন্যায়ালয়ৰ ৰায়টো খাৰিজ কৰে।
