আপুনি জানেনে যে আঙুলি ফুটালে ওলোৱা চিনাকি শব্দৰ আঁৰৰ ৰহস্যৰ বিষয়ে বহুতে অজ্ঞাত? অভ্যাসৰ বাবে বহু লোকে সৰুৰে পৰা আঙুলি ফুটাইছে। কিন্তু এই আপাত দৃষ্টিত সহজ কামৰ লগত বিভিন্ন ভুল ধাৰণা জড়িত হৈ আছে, আঙুলিবোৰ বেছিকৈ ফুটালে হাড়ৰ ক্ষয় বা বাতবিষ হয় নেকি? বিজ্ঞানে কি কয় জানো আহক।
আচলতে আঙুলি ফুটালে যি শব্দ বা ‘ক্ৰেক’ শব্দ শুনা যায়, সেয়া হাড়ৰ সৈতে হাড়ৰ ঘৰ্ষণৰ হোৱাৰ বাবে নহয়। আঙুলিৰ গাঁঠিত চাইন’ভিয়াল ফ্লুইড থাকে, যিটো এটা প্ৰকাৰৰ তৰল পদাৰ্থ থাকে যিয়ে হাড়ৰ গতিবিধিৰ সুবিধা প্ৰদান কৰে। আঙুলিত চাপ দিলে এই তৰল পদাৰ্থটোত সৰু সৰু বুৰবুৰণি ফুটি যায় আৰু সেই শব্দই আমি শুনা পাও।
অধ্যয়নৰ ফলাফল অনুসৰি আঙুলিৰ নিয়মীয়াকৈ ফুটালে বাতবিষৰ সম্ভাৱনা পোনপটীয়াকৈ বৃদ্ধি নহয়। কিন্তু আঙুলিবোৰ অত্যধিক হেচাঁই গাঁঠিবোৰত অস্বস্তি, ফুলা বা ধৰিব নোৱাৰা আদি সমস্যাৰ সৃষ্টি হ’ব পাৰে।
যদি আপুনি আঙুলি ফুটাই থাকোঁতে বিষ, ফুলা বা জঠৰতা অনুভৱ কৰে, বা হঠাতে আঙুলিবোৰ আবদ্ধ হৈ পৰে, তেন্তে চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শ লোৱাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ। সাধাৰণতে আঙুলি মোচোকা খালে প্ৰত্যক্ষ ক্ষতি নহয়, কিন্তু অত্যধিক মোচোকা খালে গাঁঠিবোৰত হেঁচা পৰিব পাৰে, যিয়ে দীৰ্ঘকালীনভাৱে আঙুলিৰ স্বাভাৱিক কাৰ্য্যত প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে। গতিকে ইয়াক অভ্যাসত নপৰাটোৱেই উত্তম। ইয়াৰ উপৰিও হাত আৰু আঙুলিৰ ক্লান্তি কমোৱাৰ বাবে আঙুলিৰ লঘু ব্যায়াম বা ষ্ট্ৰেচিং অতি উপকাৰী।
