তেজৰ কৰ্কট ৰোগৰ কিছুমান গুৰুত্বপূৰ্ণ লক্ষণ ছালত দেখা দিয়ে, ইয়াৰ দ্বাৰা এই বিপদজনক ৰোগ আগতীয়াকৈ ধৰা পেলাব পাৰি। ছাল শৰীৰৰ স্বাস্থ্যৰ দাপোনৰ দৰে। কাৰণ শৰীৰৰ ভিতৰৰ সমস্যাৰ সংকেত প্ৰায়ে ছালত প্ৰকাশ পায়, কিন্তু আমি সাধাৰণতে এই লক্ষণবোৰক তুচ্ছ বুলি আওকাণ কৰো। তেজৰ কৰ্কটৰ ক্ষেত্ৰত ছালত দেখা দিয়া এই লক্ষণসমূহ সময়মতে চিনাক্ত কৰিলে জীৱন ৰক্ষা কৰিব পৰা যায়।
অকাৰণতে আঘাতৰ চিন আৰু ৰঙা-বেঙুনীয়া দাগ
ছালত কোনো আঘাত নোহোৱাকৈ নীলা, বেঙুনীয়া বা ক’লা দাগ দেখা দিলে সেয়া তেজৰ কৰ্কটৰ লক্ষণ হ’ব পাৰে। এই ৰোগত প্লেটলেটৰ সংখ্যা কমি যায়, যাৰ ফলত সৰু ৰক্তবাহী নলী ফাটি ছালৰ তলত তেজ জমা হয়। ইয়াৰ ফলত ৰঙা বা বেঙুনীয়া দাগ ওলায়, যিবোৰ টিপিলেও ম্লান নহয়। এই দাগবোৰ প্ৰায়ে ভৰিত দেখা যায় আৰু প্লেটলেটৰ অভাৱৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ সংকেত।
অবিৰত খজুৱতি আৰু ছালৰ পৰিৱৰ্তন
ছালত কোনো ফোহা বা এলাৰ্জি নোহোৱাকৈ তীব্ৰ খজুৱতি হ’লে সেয়া আওকাণ কৰা উচিত নহয়। হডকিন লিম্ফোমাৰ দৰে তেজৰ কৰ্কটত কেন্সাৰ কোষে চাইট’কাইন নিৰ্গত কৰে, যাৰ ফলত ছালত বিষ আৰু খজুৱতি হয়। ইয়াৰ উপৰিও ছাল হালধীয়া হোৱা বা জণ্ডিচৰ লক্ষণ দেখা দিয়ে, যেতিয়া ৰক্তকণিকা নষ্ট হয় বা যকৃতৰ কাৰ্যকাৰিতা ব্যাহত হয়। ছালত ৰঙা, গোলাপী বা বেঙুনীয়া ফোহা ওলাব পাৰে, যিবোৰ সাধাৰণ ঔষধেৰে ভাল নহয় আৰু সময়ৰ সৈতে বাঢ়ি যায়।
এই লক্ষণ সমূহ দেখা দিলে ততালিকে চিকিৎকৰ পৰামৰ্শ লৱা উচিত। যাতে সাম্ভাব্য বিপদৰ পৰা নিজকে ৰক্ষা কৰিব পাৰে। সেয়ে এই লক্ষণ সমূহ অওকান নকৰিব
