আচাৰ্য চাণক্য আছিল এজন মহান দাৰ্শনিক, পৰামৰ্শদাতা আৰু দক্ষ ৰাজনীতিবিদ। তেওঁ নীতিশাস্ত্ৰ ৰচনা কৰিছিল, য’ত জীৱনৰ লগত জড়িত বহু কথা উল্লেখ কৰা হৈছে। চাণক্যৰ এই কথাবোৰে আজিও মানুহক জীৱনত সফলতা অৰ্জন কৰিবলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰে।
চাণক্যই নীতিশাস্ত্ৰত জীৱনৰ প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰৰ লগত জড়িত গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা উল্লেখ কৰিছে। চাণক্যৰ এইবোৰ কথা যদি মনত ৰখা হয়, তেন্তে এজন ব্যক্তিয়ে সকলো সমস্যাৰ পৰা আঁতৰি থাকিব পাৰে। লগতে সন্তুষ্ট আৰু সফল জীৱন যাপন কৰিব পাৰে।
জীৱনৰ সকলো দিশৰ বাহিৰেও আচাৰ্য চাণক্যই তেওঁৰ নীতিশাস্ত্ৰত এনে কিছুমান মানুহৰ বিষয়েও উল্লেখ কৰিছে, যাক ভুলতেও কোনো বিষয়ত উপদেশ দিয়া উচিত নহয়, কাৰণ এনে লোকে সঠিক কামৰ ভুল অৰ্থ উলিয়াই আনে। এনে লোকক পৰামৰ্শ দিয়াটো সম্পূৰ্ণ অৰ্থহীন। আহক জানো কোনবোৰ মানুহক উপদেশ দিয়াৰ পৰা বিৰত থাকিব লাগে-
লোভী ব্যক্তি
লোভী মানুহে টকাৰ লোভত সকলো কৰে। লোভ আৰু লালসাৰ বাবে এই লোকসকলে ভুল পথত খোজ দিয়াৰ পৰা বিৰত নাথাকে। এনে মানুহক উপদেশ দিয়াৰ অৰ্থ হ’ল তেওঁলোকক আপোনাৰ শত্ৰু কৰি লোৱা। এনে পৰিস্থিতিত চাণক্যই কৈছে যে কোনো লোভী মানুহক কেতিয়াও উপদেশ দিয়া উচিত নহয়।
সন্দেহবাদী
যদি কোনো স্বামী বা পত্নীয়ে ইজনে সিজনক সন্দেহ কৰে তেন্তে সদায় এনে লোকৰ পৰা আঁতৰি থাকক। এনে লোকে তেওঁলোকক বুজাবলৈ যোৱা বা বাধা দিয়া ব্যক্তিজনকে তেওঁলোকৰ শত্ৰু বুলি গণ্য কৰে।
মূৰ্খ মানুহ
আচাৰ্য চাণক্যৰ মতে মূৰ্খ মানুহক উপদেশ দিয়া উচিত নহয়, কাৰণ মূৰ্খ মানুহক উপদেশ দিয়া সম্পূৰ্ণ অসাৰ। উপদেশ সদায় তেনে ব্যক্তিক দিয়া উচিত যিয়ে ইয়াৰ অৰ্থ বুজিব পাৰে।
ভুল ব্যক্তি
যিবোৰ লোকে স্বভাৱতে ভুল পথেৰে চলে, তেওঁলোকে সদায় এজন ভাল মানুহৰ মাজত নিজৰ শত্ৰু বিচাৰি পায়। চাণক্যই কয় যে এনে লোকে সদায় কূট-প্ৰৱঞ্চনা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে। যদি আপুনি তেওঁলোকৰ সন্মুখত ভাল কথা কয়, তেন্তে তেওঁলোকে যিকোনো মূল্যৰ বিনিময়ত আপোনাক ভুল প্ৰমাণ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিব। সেইবাবেই এনে মানুহক উপদেশ দিয়াৰ পৰা বিৰত থকা উচিত।
