গান্ধীয়ে কোৱা অসহযোগ আন্দোলনক অধিক শক্তিশালী কৰাৰ প্ৰক্ৰিয়া চলিছিল। লোণ আইন ভংগ কৰাৰ অৰ্থে দাণ্ডীযাত্ৰাৰ বাবে কংগ্ৰেছৰ বহু নেতা- কৰ্মী সাজু হৈছিল। অসহযোগ আন্দোলন দাণ্ডীতেই আৰম্ভ কৰা হ’ব বুলি বহুতে ধাৰণা কৰিছিল। মহাত্মা গান্ধীৰ সবৰমতী আশ্ৰমৰ পৰা প্রায় দুশ মাইল নিলগত গুজৰাটৰ সাগৰৰ পাৰত অৱস্থিত এখন ঠাই হৈছে গান্ধী৷ ব্রিটিছৰাজৰ সময়ত এই দাণ্ডীতেই নিমখ প্ৰস্তুত কৰা হৈছিল।
গান্ধীজীৰ নেতৃত্বত আন্দোলনকাৰীয়ে দাণ্ডীলৈ যাত্ৰা কৰিব বুলি জানিব পাৰি ব্ৰিটিছে লগে লগে লোণ আইনখন অধিক কঠোৰ কৰি তুলিছিল। ব্ৰিটিছৰ এনে কঠোৰ মনোভাৱৰ বিপৰীতে মহাত্মা গান্ধীয়ে ১৯৩০ চনৰ ১২ মাৰ্চৰ দিনা ৭৮ গৰাকী অনুগামীক লগত লৈ দাণ্ডী অভিমুখে যাত্ৰা আৰম্ভ কৰিছিল।
মহাত্মা গান্ধীয়ে তেওঁৰ অনুগামীসকলৰ সৈতে ১৯৩০ চনৰ ৫ এপ্ৰিলৰ দিনা দাণ্ডীত গৈ উপস্থিত হৈছিল। মহাত্মা গান্ধীৰ দাণ্ডী যাত্ৰা ভাৰতীয় স্বাধীনতা আন্দোলনৰ এক ঐতিহাসিক যাত্ৰা হিচাপে পৰিগণিত হৈ ৰৈছে।
সবৰমতী আশ্ৰমৰ পৰা দুশ মাইল খোজকাঢ়ি কৰা এই যাত্ৰাৰ ফলত গান্ধীৰ প্ৰায়সংখ্যক অনুগামীয়েই অসুস্থ হৈ পৰিছিল। তথাপিতো তেওঁলোকে দেশৰ স্বাৰ্থতে মনোবল হেৰুৱাই পেলোৱা নাছিল।
গান্ধীৰ নেতৃত্বত তেওঁৰ অনুগামীসকলে প্ৰবল মনোবলেৰে অসুস্থ শৰীৰ লৈও দাণ্ডী অভিমুখে খোজ পেলাইছিল। দাণ্ডীত তেওঁলোকে উপস্থিত হোৱাৰ পিছতে মহাত্মা গান্ধীৰ আহ্বানত দাণ্ডীত কৰ্মৰত তিনি শতাধিক লোকে তেওঁলোকৰ কাম এৰি দিছিল আৰু স্বৰাজ আন্দোলনক অধিক গতিশীল কৰাৰ লক্ষ্যৰে আন্দোলনত জঁপিয়াই পৰিছিল।