গোৱালপাৰা জিলাৰ অসম-মেঘালয় সীমান্তৱৰ্তী অঞ্চল সমূহত এতিয়াও পৰিৰ্ৱতনৰ বতাহ জাকে যেন স্পৰ্শ কৰিব পৰা নাই ৷
হুদাকোনা আৰু মংৰে ইয়াৰ এটা উদাহৰণহে মাত্ৰ ৷
ইখনৰ পিছত সিখন চৰকাৰ আহিছে গৈছে কিন্তু কোনো এখন চৰকাৰে সীমান্তৱৰ্তী অঞ্চলটোৰ উন্নয়নৰ কথা চিন্তাই কৰা নাই ৷
হুদাকোনা, মংৰেকে ধৰি প্ৰায় ৭/৮ খন গাওঁৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ লগতে সকলো লোকে নিতৌ জিনাৰী নৈৰ এই জৰাজীৰ্ণ দলং খনেৰ ওপৰেৰে অহাযোৱা কৰিব লগে।
অঞ্চলটোৰ ৰাইজৰ ইয়াৰ কোনো বিকল্প পথ নাই।
আনহাতে, এই সকলো দেখি শুনিও কোনো খবৰ নাই চৰকাৰ-প্ৰশাসনৰ ৷
এখন স্থায়ী দলং লাগে বুলি ৰাইজে বহু আবেদন-নিবেদন কৰিলে যদিও কোনো কামত নাহিল ৷
আটাইতকৈ দুৰ্ভাগ্যজনক কথাটো হ’ল যে বাঁহৰ দলং খন ৰাইজে নিজৰ ধনৰে সাজি ল’ব লগীয়া হৈছে।
স্থানীয় বিধায়কক বহুবাৰ কথাটো জনোৱা হ’ল যদিও একো কামত নাহিল ৷
এতিয়া মৰণক শৰণ দি নিতৌ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ লগতে স্থানীয় ৰাইজে জিনাৰী নৈৰ ওপৰেদি এক ভয়ংকৰ যাত্ৰা কৰিব লগা হৈছে।