গাড়ী চলাই বিয়া খাবলৈ গৈছিল মধ্য প্ৰদেশৰ দুগৰাকী আৰক্ষী বিষয়া ডিএছপি ৰতনেশ সিং তোমৰ আৰু বিজয় সিং বাহাদুৰে।
হঠাতে তেওঁলোকে ঝান্সিৰ পথত এগৰাকী ভিখাৰীৰ সৈতে মুখামুখি হয়। দুয়োগৰাকী আৰক্ষী বিষয়াকে আচৰিত কৰি সেই ভিখাৰীগৰাকীয়ে তেওঁলোকক নাম ধৰি মাতিলে। হতভম্ব হৈ পৰি দুয়ো ভিখাৰীগৰাকীৰ ওচৰ পালে।
আৰক্ষী বিষয়া দুগৰাকীয়ে সেই ভিখাৰীগৰাকীক লগে লগে চিনি পালে। সেই ভিখাৰীগৰাকী আন নহয়, ১৫বছৰ পূৰ্বে নিৰুদ্দেশ হোৱা তেওঁলোকৰে এগৰাকী সহকৰ্মী।
এইদৰেই নাটকীয়ভাৱে মধ্য প্ৰদেশৰ আৰক্ষী বিষয়া দুগৰাকীয়ে তেওঁলোকৰ সন্ধানহীন হৈ থকা সহকৰ্মীক বিচাৰি পালে।
সন্ধানহীন হৈ পৰা এই আৰক্ষী বিষয়াগৰাকীৰ নাম মনীশ মিশ্র। ১৫বছৰ পূৰ্বে মানসিক ৰোগত ভূগিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। হঠাতে এদিন তেওঁ অন্তৰ্ধান হৈ পৰে। বহু বিচাৰিও সন্ধান পোৱা নগ’ল তেওঁৰ।
কিন্তু হঠাতে যোৱা মঙলবাৰে সহকৰ্মী দুগৰাকীৰ মুখামুখি হৈ পৰে মনীশ আৰু তেতিয়া তেওঁ খাবলৈ বিচাৰে।
দুয়োগৰাকী বন্ধুৱে তেওঁক উদ্ধাৰ কৰি এটা ঘৰলৈ লৈ আনে। সম্প্ৰতি আন ব্যৱস্থা নোহোৱালৈ তেওঁ তাতেই থাকিব।
এগৰাকী বন্ধু ডিএছপি তোমৰে কয়, “ইমান দিন তেওঁ ক’ত আছিল আমি জনা নাছিলো। তেওঁ এগৰাকী বৰ ভাল এথলেট আছিল। ১৯৯৯চনত আৰক্ষীত যোগদান কৰিছিল। কেইবছৰমান পাছতে হঠা মানসিক ৰোগৰ সমস্যাই দেখা দিয়ে।পৰিয়ালে তেওঁৰ চিকিৎসা কৰাইছিল যদিও তাৰ মাজতে এদিন তেওঁ নিৰুদ্দেশ হৈ পৰে। বহুত বিচাৰিও তেওঁক পোৱা নগ’ল।”
নিজৰ সহকৰ্মীগৰাকীক সকলোধৰণে সহায় কৰিবলৈ তথা তেওঁক সুস্থ কৰি তুলিবলৈ তেওঁলোকে যৎপৰোনাস্তি চেষ্টা চলাব বুলিও জানিবলৈ দিয়ে।