বিচিত্ৰ দেশ ভাৰত। ভাৰতৰ বিভিন্ন অঞ্চলত প্ৰচলিত কেতবোৰ ৰীতি-নীতিয়ে বহুতোকে স্তম্ভিত কৰি আহিছে।
দেশ নানান ক্ষেত্ৰত প্ৰগতিৰ বাটেৰ অগ্ৰসৰ হৈছে। কিন্তু এনে সময়তো এচাম লোকে এতিয়াও এলান্ধুকলীয়া অন্ধবিশ্বাসকে সাৱটি আছে।
মহাৰাষ্ট্ৰৰ এটা অঞ্চল ছোলাপুৰ। ছোলাপুৰত বিগত প্ৰায় ৭০০ বছৰ ধৰি স্থানীয় বাসিন্দা একাংশৰ মাজত এক ভয়ংকৰ অন্ধবিশ্বাস প্ৰচলন হৈ আছে।
এই অঞ্চলৰ প্ৰায় ভাগ শিশুকেই ভাগ্য উদয়ৰ বাবে দলিয়াই দিয়া হয় ৩০ৰ পৰা ৫০ ফুট ওখ অট্টালিকাৰ পৰা।
ভয়ত বিতত হৈ পৰা শিশুৰ কান্দোনেও গলাব নোৱাৰে অভিভাৱক অথবা স্থানীয় আন কোনো লোকৰ হৃদয়।
ওপৰৰ পৰা দলিয়াই দিয়াৰ সময়ত শিশুটিক মাটি নপৰাকৈ ধৰিবলৈ অট্টালিকাৰ তলত মানুহে কাপোৰ এখন মেলি ৰৈ থাকে।
অবুজ শিশুৰ অপৰত চলোৱা এনে পাশৱিক উত্যাচাৰ বন্ধ কৰিবলৈ প্ৰশাসনে পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰি আহিছে যদিও অন্ধবিশ্বাসী লোকসকলে প্ৰশাসনৰ চকুত ধূলি মাৰি এই নাৰকীয় পৰম্পৰা অব্যাহত ৰাখিছে।
ছোলাপুৰৰ স্থানীয় লোকসকলৰ মতে শিশুক এনেদৰে ওখ ঘৰৰ পৰা দলিয়াই দিয়াৰ আঁৰত হেনো এটা পৌৰাণিক প্ৰবাদ আছে।
প্ৰবাদ অনুসৰি প্ৰায় ৭০০ বছৰ আগতে সেই অঞ্চলত বহু শিশুৰ মৃত্যু ঘটিছিল।
এদিন এজন বাবাই শিশুসকলক ওপৰৰ পৰা দলিয়াই দি তলত কাপোৰ মেলি শিশুটিক মাটিত নপৰাকৈ ৰাখিবলৈ পৰামৰ্শ দিছিল।
তেতিয়াৰে পৰা ছোলাপুৰ আৰু ইয়াৰ কাষৰীয়া অঞ্চলত এই নিয়ম চলি আহিছে।
