কৰ্ণাটকৰ এজন বৃদ্ধ ছাত্ৰৰ সফলতাৰ কাহিনী এয়া। নাম তেওঁৰ নাৰায়ণ। কৰ্ণাটকৰ উত্তৰ কান্নাড়া জিলাৰ এগৰাকী ছাত্ৰই ১৯৭৩ চনত নাম ভৰ্তি কৰিছিল এখন চৰকাৰী পলিটেকনিক কলেজত। তাৰ পৰাই তেওঁ সম্পূৰ্ণ কৰিছিল মেকানিকেল ইঞ্জিনিয়াৰিঙৰ ডিপ্লমা। নাৰায়ণৰ মন আছিল, ইচ্ছা আছিল শীৰ্ষ স্থান লাভ কৰি মেকানিকেল ইঞ্জিনিয়াৰিঙৰ পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হোৱাৰ। কিন্তু হেঁপাহ পূৰ হোৱা নাছিল নাৰায়ণৰ। পৰীক্ষাত দ্বিতীয় স্থান লাভ কৰি উত্তীৰ্ণ হৈছিল ছাত্ৰজন। মনত থাকি গৈছিল অপূৰ্ণ আশা।
সেয়ে চাকৰিৰ পৰা অৱসৰ গ্ৰহণ কৰি নাৰায়ণে পুনৰ মনৰ অপূৰ্ণ ইচ্ছা পূৰণ কৰিবলৈ বিচাৰি পৰিয়ালৰ লোকৰ লগত কৰিছিল আলোচনা। পৰিয়ালৰ লোকেও তেওঁৰ এই ইচ্ছাৰ প্ৰতি জনাইছিল সমৰ্থন।
বৃদ্ধ বয়সত তেওঁ পুনৰ নাম লগাইছিল ইঞ্জিনিয়াৰিঙত। এজন ভাল তথা বাধ্য ছাত্ৰৰ দৰে তিনি বছৰে শ্ৰেণী সমূহত উপস্থিত আছিল। দৈনিক ৰুটিন অনুযায়ী কৰিছিল পঢ়া শুনা। অৱশেষত ৯৫ শতাংশ নম্বৰ লাভেৰে প্ৰথম স্থান লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হ’ল ব্যক্তিজন।
উল্লেখ্য যে, নাৰায়ণৰ দুগৰাকী কন্যা আছে। দুই গৰাকীয়েই ইঞ্জিনিয়াৰ। কৰ্মসূত্ৰে এগৰাকী থাকে আয়াৰলেণ্ডত আৰু আন এগৰাকী থাকে আমেৰিকাত।
এই সফলতা লাভ কৰাৰ পিছতেই তেওঁ এই সফলতাৰ কথা সদৰী কৰি সংবাদ মাধ্যমৰ আগত।