ভাৰতীয় পৌৰাণিক গ্ৰন্থ বিশেষকৈ হিন্দু ধৰ্মত যৌনতাত প্ৰায়ে ধৰ্ম আৰু কৰ্মৰ লগতে এক সাংস্কৃতি ধাৰণা আৰোপ কৰা হৈছে। লগতে হিন্দু ধৰ্মত যৌনতাক এক আধ্যাত্মিক আৰু নৈতিক দৃষ্টিভংগীৰেও চোৱা হয়।
যৌনতা হৈছে জীৱনৰ এক বহুমুখী দিশ। এই কথা বেদ, উপনিষদ, বিভিন্ন পুৰাণ আদি শাস্ত্ৰত উল্লেখ কৰা হৈছে।
আহকচোন জানি লওঁ হিন্দু ধৰ্মৰ প্ৰাচীন গ্ৰন্থ সমূহে যৌনতাক কি কি ধৰণে গ্ৰহণ কৰিছে –
১/ পবিত্ৰতা : যৌনতাক প্ৰায়ে বিবাহৰ প্ৰেক্ষাপটত পবিত্ৰ কাৰ্য্য হিচাপে গণ্য কৰা হয়। পতি-পত্নীৰ মিলনক বংশ ৰক্ষাৰ কৰ্তব্য পালনৰ মাধ্যম হিচাপে বিবেচনা কৰা হয়। যৌনতা সম্পৰ্কীয় প্ৰাচীন ভাৰতীয় গ্ৰন্থ কামসূত্ৰত প্ৰেম আৰু সন্মানীয় সম্পৰ্কৰ পৰিকাঠামোৰ ভিতৰত যৌন আনন্দৰ সম্পৰ্কত যথেষ্ট গুৰুত্ব আৰোপ কৰা হৈছে।
২/ ঈশ্বৰ সংযোগ : হিন্দুৰ পৌৰাণিক কাহিনীত বৈবাহিক সম্প্ৰীতি আৰু ঐশ্বৰিক মিলনৰ আদৰ্শৰ প্ৰতীক হিচাপে শিৱ আৰু পাৰ্বতী, বিষ্ণু আৰু লক্ষ্মী আদিৰ দাম্পত্য জীৱনক গুৰুত্ব দিয়া হয়। তেওঁলোকৰ সম্পৰ্কই পাৰস্পৰিক সন্মান, প্ৰেম আৰু ভক্তিৰ উদাহৰণ দাঙি ধৰে।
৩/ প্ৰতীকবাদ : ভাৰতীয় পৌৰাণিক কাহিনীত যৌনতাক প্ৰায়ে সৃষ্টি, ধ্বংস আদি মহাজাগতিক নীতিক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিবলৈ উপমা হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। উদাহৰণস্বৰূপে, শিৱ (পুৰুষ) আৰু শক্তি (নাৰী)ৰ মিলনক মহাজাগতিক ভাৰসাম্য আৰু বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ সৃষ্টিশীল শক্তিৰ প্ৰতীক হিচাপে গণ্য কৰা হয়।
৪/ আধ্যাত্মিক বিৱৰ্তন : হিন্দু ধৰ্মৰ কিছুমান তান্ত্ৰিক পৰম্পৰাই যৌনতাক আধ্যাত্মিকতা আৰু জ্ঞান লাভৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰিব পৰা এক শক্তিশালী শক্তি হিচাপে মানি চলে। কিন্তু এই পদ্ধতি প্ৰায়ে গুপ্ত আৰু ইয়াৰ বাবে কিছুমান প্ৰথা আৰু কঠোৰ আচাৰ-অনুষ্ঠানৰ প্ৰয়োজন হয়।
৫/ নৈতিক নিৰ্দেশনা : ভাৰতীয় পৌৰাণিক গ্ৰন্থই যৌনতা সম্পৰ্কীয় নৈতিক নিৰ্দেশনাও প্ৰদান কৰে, য’ত নিষ্ঠা, নিজৰ সংগীৰ প্ৰতি সন্মান, আৰু সন্মতিৰ গুৰুত্ব আদি ধাৰণাসমূহৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰা হয়। ব্যভিচাৰ, অসৎ যৌন আচৰণ আৰু অন্যান্য ধৰণৰ যৌন অসৎ আচৰণক প্ৰায়ে নেতিবাচক আৰু মহাপাপ বুলি চিত্ৰিত কৰা হয়।
সামগ্ৰিকভাৱে ভাৰতীয় পৌৰাণিক শাস্ত্ৰত যৌনতাক মানৱ অস্তিত্বৰ এক স্বাভাৱিক আৰু অপৰিহাৰ্য দিশ হিচাপে বিবেচনা কৰা হৈছে। যৌনতাক আধ্যাত্মিক, সাংস্কৃতিক আৰু নৈতিক নীতিৰ সৈতে জড়িত কৰাৰ ক্ষেত্ৰত হিন্দু ধৰ্মৰ প্ৰাচীন গ্ৰন্থ সমূহৰ যথেষ্ট অৱদান আছে।
