আমাৰ দেশৰ সৰু সৰু গাঁওবোৰত বহুতো অদ্ভুত ৰীতি-নীতি আছে। প্ৰায় প্ৰতিখন গাঁৱৰ নিজস্ব ভাষা আৰু বেলেগ বেলেগ ৰীতি-নীতিও থাকে। যদি আপুনি সঁচাকৈয়ে ভাৰতক গভীৰভাৱে জানিব বিচাৰে তেন্তে ইয়াত বসবাস কৰা গাঁওবোৰ অন্বেষণ কৰিব লাগিব। আমি ইয়াত আপোনালোকক ক’ব বিচাৰিছো এখন গাঁৱৰ কথা, যাৰ কথা শুনি সকলোৱে আচৰিত হয়।
হয়, হিমাচলৰ কোলাত অৱস্থিত এই গাঁওখন অদ্ভুত ৰীতি-নীতিৰ বাবে জনাজাত। কোৱা হয় যে ইয়াত মহিলাই চাৰিজনলৈকে পুৰুষৰ সৈতে বিবাহপাশত আবদ্ধ হ’ব পাৰে। ইয়াক ভাৰতৰ শেষ গাঁও বুলিও কোৱা হয়।
এই অদ্ভুত প্ৰথা শুনি মানুহে ইয়াৰ সামাজিক ব্যৱস্থাটো গভীৰভাৱে চাবলৈ আৰু বুজিবলৈ ইয়ালৈ আহে। যদি আপুনিও এইবোৰ কথাৰ প্ৰতি আগ্ৰহী, তেন্তে এই গাঁওখন ভ্ৰমণ কৰিব পাৰে।
আমি কোৱা গাঁওখন হিমাচল প্ৰদেশত অৱস্থিত। ইয়াৰ নাম ‘চিটকুল’, যিটো হিমাচলৰ সাংগলাৰ পৰা প্ৰায় ২৮ কিলোমিটাৰ নিলগত অৱস্থিত। কোৱা হয় যে ইয়াত মহিলাসকলৰ সম্পূৰ্ণ স্বাধীনতা আছে আৰু তেওঁলোকে চাৰিজনলৈকে পুৰুষৰ সৈতে বিবাহপাশত আবদ্ধ হ’ব পাৰে।
ইয়াত এইটো অতি সাধাৰণ কথা আৰু ইয়াক লৈ মহিলাসকলৰ ওপৰত কোনো বাধা আৰোপ কৰা হোৱা নাই। কিন্তু একাংশ সংবাদ মাধ্যমৰ বাতৰিয়ে এইবোৰ কথা অস্বীকাৰ কৰিছে যদিও যুগ যুগ ধৰি সাধাৰণ মানুহৰ মাজত ই সাধাৰণ কথা।
চিটকুল গাঁৱৰ এই অদ্ভুত প্ৰথা অনুসৰি যেতিয়া এগৰাকী পত্নীয়ে নিজৰ এজন স্বামীৰ সৈতে অকলে থাকিব লগা হয়, তেতিয়া স্বামীয়ে নিজৰ টুপীটো ঘৰৰ বাহিৰত ৰাখি থয়। এনেদৰে কৰা হয় যাতে পত্নীৰ আন স্বামীয়ে তেওঁলোকৰ মাজত কোনো ধৰণৰ হস্তক্ষেপ কৰিব নোৱাৰে। ইয়াত এই বিষয়ত কাৰো আপত্তি নাই আৰু ইয়াক একেবাৰে স্বাভাৱিকভাৱে লোৱা দেখা যায়।
চিটকুলক ভাৰতৰ শেষ গাঁও বুলিও কোৱা হয়। যদি আপুনি দেশৰ শেষ বাছ ষ্টেণ্ড, শেষ স্কুল বা শেষ ডাকঘৰ চাব বিচাৰে, তেন্তে ইয়ালৈ যাব পাৰে। লগতে এই গাঁওখন হিমাচলৰ কোলাত অৱস্থিত আৰু ইয়াৰ চাৰিওফালে সুন্দৰ পাহাৰীয়া উপত্যকা।
এইদৰে যদি আপুনি ভ্ৰমণ কৰিবলৈ নিস্তব্ধ, সুন্দৰ ঠাই বিচাৰে, তেন্তে চিটকুল এক আদৰ্শ পৰ্যটন স্থলী হ’ব পাৰে। স্বস্তিৰ কথাটো হ’ল ইয়াৰ মানুহবোৰো যথেষ্ট মিলাপ্ৰীতিৰ বাবে প্ৰস্তুত আৰু ইয়াৰ ৰীতি-নীতি, সাজ-পোছাক আদিও বহুত পৃথক।
