সংবিধানৰ ১৪২ নং অনুচ্ছেদক গণতন্ত্ৰৰ বিৰুদ্ধে পাৰমাণৱিক ক্ষেপণাস্ত্ৰ বুলি অভিহিত কৰি ৰোষত পৰিছে উপ-ৰাষ্ট্ৰপতি জগদীপ ধনখৰ। উপ-ৰাষ্ট্ৰপতিৰ এনে মন্তব্যকলৈ তীব্ৰ সমালোচনা কৰে ডি এম কেৰ সাংসদ পি উইলছনে। সাংসদ্গৰাকীয়ে কয় যে উচ্চতম ন্যায়ালয়ে সম্পূৰ্ণ ন্যায় প্ৰদানৰ সুবিধা প্ৰদান কৰা এই অনুচ্ছেদটো অযোধ্যাৰ ৰায়দানৰ দৰে গুৰুত্বপূৰ্ণ গোচৰত ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। তেওঁ যুক্তি আগবঢ়ায় যে নেতাসকলে যেতিয়া সিদ্ধান্ত তেওঁলোকৰ পক্ষত হয় তেতিয়া আদালতৰ প্ৰশংসা কৰে কিন্তু অন্যথা ন্যালয়ৰ ওপৰত আক্ৰমণত্মক হৈ পৰে।
তামিলনাডু চৰকাৰ আৰু ৰাজ্যপালৰ মাজৰ গোচৰত উচ্চতম ন্যায়ালয়ৰ শেহতীয়া সিদ্ধান্তক সমৰ্থন জনাই উইলছনে গণতন্ত্ৰক সুৰক্ষিত কৰাৰ বাবে এক প্ৰয়োজনীয় পদক্ষেপ বুলি অভিহিত কৰে। তেওঁ লগতে কয় যে উপ-ৰাষ্ট্ৰপতিগৰাকীয়ে সাংবিধানিক সীমা ভুলকৈ বুজিছে।
তেওঁ লগতে কয় যে ২০১৬ চনত গৃহ মন্ত্ৰালয়ে দিয়া অধিসূচনাৰ বিষয়ে উপ-ৰাষ্ট্ৰপতিক সঠিকভাৱে অৱগত কৰা হোৱা নাছিল, য’ত ৰাষ্ট্ৰপতিগৰাকীয়ে ৰাজ্যিক বিধেয়কসমূহত সন্মতি দিয়াৰ বাবে তিনি মাহৰ সময়সীমা নিৰ্ধাৰণ কৰিছিল। তেওঁ বুজাই দিলে যে আদালতৰ হস্তক্ষেপ এই সময়সীমাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হৈছিল, আৰু আদালতে নিজৰ সাংবিধানিক ক্ষমতাৰ ভিতৰত কাম কৰিছিল। তেওঁ জোৰ দি কয় যে ৰাষ্ট্ৰপতি, উপ-ৰাষ্ট্ৰপতি বা ৰাজ্যপালকে ধৰি কোনো সাংবিধানিক কৰ্তৃপক্ষই আইনৰ ওপৰত নহয়। উইলছনৰ মতে যেতিয়া চৰকাৰৰ যিকোনো শাখাই নিজৰ কৰ্তৃত্ব অতিক্ৰম কৰে বা কামত ব্যৰ্থ হয়, তেতিয়া ন্যায়পালিকাই সংবিধান ৰক্ষা কৰিবলৈ হস্তক্ষেপ কৰিব লাগিব।
উইলছনে লগতে কয় যে ডি এম কেয়ে গৱৰ্ণৰৰ ভূমিকাক পুৰণি আৰু অপ্ৰয়োজনীয় বুলি গণ্য কৰে। তেওঁ যুক্তি দিছিল যে ৰাজ্যপাল পদটোৱে কেৱল সংঘাতৰ সৃষ্টি কৰে আৰু কৰদাতাৰ ধন অপচয় কৰে। বৰঞ্চ বিধেয়কত সন্মতি দিয়াৰ দৰে ক্ষমতা বিধানসভাৰ অধ্যক্ষক অৰ্পণ কৰিব পৰা যাব।
উইলছনে সংসদত কেইবাখনো ব্যক্তিগত সদস্য বিধেয়ক উত্থাপন কৰি গৱৰ্ণৰৰ অৰ্হতা নিৰ্ধাৰণ কৰাৰ লগতে আনকি ৩৬১ নং অনুচ্ছেদৰ অধীনত তেওঁলোকে লাভ কৰা ৰক্ষাকৱচ আঁতৰোৱাৰ পৰামৰ্শও দিছে।
তেওঁ লগতে কয় যে যদি এই পদটো অব্যাহত থাকিব লাগে তেন্তে সেয়া মুখ্যমন্ত্ৰীৰ অনুমোদনত হ’ব লাগে, যাতে গৱৰ্ণৰ জবাবদিহি হয় আৰু নিজৰ ক্ষমতাৰ অপব্যৱহাৰ কৰিব নোৱাৰে।
