পাঁচ দশকৰো অধিক কাল অসমৰ বন বিভাগত সেৱা আগবঢ়োৱা কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানৰ কিংবদন্তি বিভাগীয় হাতী মোহনমালাৰ প্ৰায় ৮৫ বছৰ বয়সত বৃহস্পতিবাৰে মৃত্যু হয়।
বয়সজনিত অসুস্থতাৰ পিছত মিহিমুখ হাতী শিবিৰত মোহনমালাৰ মৃত্যু হয়। বিশ্ব ঐতিহ্য ক্ষেত্ৰ কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানৰ আটাইতকৈ বয়সিয়াল হাতী হিচাপে পৰিচিত মোহনমালাক ১৯৭০ চনৰ ১৭ মে’ত কাজিৰঙালৈ অনা হৈছিল।
প্ৰায় পাঁচ দশকৰো অধিক কাল অসম বন বিভাগৰ অংশ হিচাপে থকা মোহনমালাই চোৰাং চিকাৰ বিৰোধী টহল, বানত উদ্ধাৰ আৰু ফ্ৰণ্টলাইন পাৰ্ক লজিষ্টিকত সেৱা আগবঢ়াইছিল।
কৰ্তৃপক্ষই জনোৱা মতে, অৱসৰ গ্ৰহণ কৰা এদশকৰো অধিক সময় ধৰি মিহিমুখত বিভাগীয় তত্বাৱধানত থাকিয়েই মোহনমালাই শেষ নিশ্বাস ত্যাগ কৰে। জানিব পৰা মতে, ২০২৩ চনত কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানৰ পৰা অবসৰ লৈছিল মোহনমালাই।
উদ্যানৰ সঞ্চালকগৰাকীয়ে কয় যে মোহনমালা আছিল “বন বিভাগৰ দলটোৰ এগৰাকী শান্ত অথচ শক্তিশালী সংগী, যিগৰাকীক তাৰ অতুলনীয় নিষ্ঠাৰ বাবে স্মৰণ কৰা হ’ব।” মৃত্যু হোৱাৰ আগতে কেইবামাহো ধৰি পশু চিকিৎসক আৰু বনকৰ্মীয়ে চিকিৎসা কৰি আছিল যদিও বয়সে অৱশেষত হাৰ মানে। বৃহস্পতিবাৰে উদ্যানখনত তাইৰ শেষ অনুষ্ঠানৰ আয়োজন কৰা হয়।
দশক দশক ধৰি মোহনমালাৰ সৈতে কাম কৰা এজন জ্যেষ্ঠ মাউটে কয়, “তাইৰ বিপদৰ প্ৰতি সচেতন আছিল আৰু সদায় বনৰক্ষী আৰু যিকোনো ভাবুকিৰ মাজত থিয় দিছিল, সেয়া চোৰাংচিকাৰীয়েই হওক বা বন্যপ্ৰাণীয়েই হওক।”
বনকৰ্মীসকলে কয়, “তাই কেৱল এটি হাতী নহয় তাতোকৈ অধিক আছিল, তাই সহকৰ্মী, ৰক্ষক, আনকি উদ্ধাৰকাৰীও আছিল।”
কাজিৰঙা হৈছে ইউনেস্ক’ৰ বিশ্ব ঐতিহ্যৰ লেণ্ডস্কেপ যিয়ে ভাৰতৰ চিনাকি বিশাল বন্যপ্ৰাণীটোক সুৰক্ষা দিয়ে। কেনেকৈ হাতী-মানৱৰ অংশীদাৰিত্বই দশক দশক ধৰি উদ্যানখনৰ সংৰক্ষণৰ সফলতাৰ আধাৰ হৈ থিয় দিছে আৰু বৃদ্ধ বিভাগীয় হাতীৰ প্ৰতিষ্ঠানিক যত্ন কেনেকৈ সংৰক্ষিত এলেকাৰ পৰিচালকসকলৰ বাবে এক মূল নৈতিক প্ৰতিশ্ৰুতিত পৰিণত হৈছে সেয়া মোহনমালাৰ কাহিনীয়ে প্ৰতিফলিত কৰে।
