ভাৰতীয় দিন
সিদিনা উন্মত্ত হৈ তেওঁক হত্যা কৰিছিলা।
আজি দুই অক্টোবৰ।
মুখখন ঘূৰাই তোমাৰ স্তাৱকেও কয়,
প্ৰণাম বাপু।
আৰু উভতি যায় তোমাৰ বাটলৈ।
মূৰ্তিয়ে কান্দিব নোৱাৰে
নাইবা কালি আৰু আজিৰ প্ৰভেদ সুঁৱৰি নাথাকে।
কালি তেওঁৰ চাৰিওফালে মানুহবোৰ লগ লাগিছিল,
আজি মানুহবোৰ বেলেগ বেলেগ।
তেওঁৰ মূৰ্তিয়ে এই প্ৰভেদ নাজানে।
তথাপি আমাৰ প্ৰয়োজন হয় এক মানবীয় প্ৰতীকৰ,
দেশখন এখন দেশ বুলি ক’বলৈ।
১৫ আগষ্ট, ২৬ জানুৱাৰী, ২ অক্টোবৰ
গহীন আনুষ্ঠানিকতা শেষ হৈ যায়।
আৰু এতিয়া মহাত্মা,
তোমাৰ মূৰ্তিৰ অসহায় চকুৰ আগত
তোমাৰ দেশবাসী কিছুমান আচল আৰু
কিছুমান অন্য হৈ পৰিছে।
