নৱজাত শিশুৰ যকৃত (liver) সম্পূৰ্ণৰূপে বিকশিত নহয়, গতিকে তেজৰ পৰা বিলিৰুবিন আঁতৰোৱাতো কঠিন হয়। অৰ্থাৎ শিশুৰ বিলিৰুবিনৰ মাত্ৰা প্ৰাপ্তবয়স্ক মানুহতকৈ বহু বেছি।
বিলিৰুবিন বৃদ্ধি মানে জণ্ডিচ।
কিম্তু জণ্ডিচে প্ৰায়ে এইখিনিলৈকে নিজকে কোনো ক্ষতি নকৰাকৈ সমস্যাটো সমাধান কৰি লয়।
শিশুটিক স্তনপান কৰোৱাৰ ফলত তেওঁলোকৰ জণ্ডিচ হোৱাৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি পাব পাৰে।
কিন্তু শিশুটিক জণ্ডিচ হ’লে স্তনপান কৰা বন্ধ কৰাৰ প্ৰয়োজন নাই, কাৰণ সাধাৰণতে লক্ষণসমূহ কেইসপ্তাহমানৰ ভিতৰতে ঠিক হৈ যায়
কিছুমান স্তনপান কৰা শিশুৰ ১২ সপ্তাহলৈকে জণ্ডিচ হ’ব পাৰে, কিন্তু এইটো গুৰুতৰ সমস্যা।
যদি আপোনাৰ শিশুটিক জণ্ডিচৰ চিকিৎসা কৰিবলগীয়া হয়, তেন্তে চিকিৎসাৰ সময়ত তেওঁক অতিৰিক্ত তৰল পদাৰ্থ সঘনাই খুৱাই দিয়াৰ প্ৰয়োজন হ’ব পাৰে।
এনে হ’ব পাৰে যে মাতৃদুগ্ধত কিছুমান বিশেষ পদাৰ্থ থাকে যিয়ে যকৃতৰ বিলিৰুবিন প্ৰক্ৰিয়াকৰণৰ ক্ষমতা হ্ৰাস কৰে।
স্তনপানৰ লগত জড়িত বুলি ভবা নৱজাতকৰ জণ্ডিচক কেতিয়াবা মাতৃদুগ্ধৰ জণ্ডিচ বুলিও কোৱা হয়। কিন্তু সাধাৰণত নৱজাতকৰ জণ্ডিচৰ সমস্যাটো কিছুদিন ভিতৰত নিজে নিজে সমাধান
